Grote crisis, ‘business as usual’ of is het ‘comme il faut’? Nu hebben de meeste scholengemeenschappen geen communicatiemedewerkers in dienst, maar hoe gaat u hiermee om in uw organisatie?
Uit de Elsevier: ‘De islamitische scholengemeenschap Ibn Ghaldoun in Rotterdam heeft ruim 200.000 euro aan subsidie gebruikt voor schoolreizen naar Mekka. Ook staan er imams, onder wie de haatzaaiende Khalil El-Moumni, op de loonlijst terwijl zij helemaal geen onderwijs geven.’
Stelt u zich het eens voor, dat een bericht van gelijke strekking en impact uw organisatie treft. Wat staat u als management te doen?
Het is evident dat het uiteenlopende, wellicht niet hele positieve, gedachten oproept bij een diversiteit aan stakeholders. Waar of onwaar of een beetje waar is nu niet relevant. De krantenkoppen liegen er niet om of liegen een beetje, maar de emotie van de lezer wint het hier van de realiteit. Hoe nu verder? Welke opties zijn er en durft u te kiezen?
De opties:
Niets doen het waait wel over? Nee, het journaille heeft de Toyotas al gestart en is op weg naar uw vesting. Barricaderen en verschuilen achter de kantelen? Nee; vroeg of laat moeten u, uw meedenkers, klanten (kinderen), leveranciers (ouders), de slotgracht over en ontstaat er een dialoog.
Een persconferentie met uw zachte kant van het verhaal? Nee, het wordt een poppenkast waar u de rol van Jan Klaasen krijgt toebedeeld.
De aanval is de beste verdediging volgens Sun Tzu. Maar dan wel met krachtig bewijs dat de berichtgeving onderuit haalt. Een ander alternatief is verdedigen met argumenten dat bijvoorbeeld deze Mekka reisjes passen in het opleidingstraject waarvoor de instelling staat. Op internet worden ze nu al betiteld als standvakanties; veel succes dus.
Of………een Mea Maxima Culpa en overgaan tot de orde van de dag.
Door Christian ter Maat MCC, MMC; Directeur Carevolution; organisatie-, management- en reputatieadvies.
Voor o.a.: reputatie- en positioneringsvraagstukken en strategische communicatie.
Ter Maat publiceert ook op GekOpKlanten en Eventbuzz.
